Żyć i pracować razem, nie pozabijać się, tworzyć i cały czas się kochać

Od momentu kiedy poznałam bliżej Agnieszkę Małgowską i Monikę Rak czyli Damski Tandem Twórczy zastanawiałam się czy oprócz szczęścia, że trafiły właśnie na siebie mają jakieś szczególne zasady, jakieś BHP, które stosują i dlatego wciąż mogą o sobie mówić Jesteśmy odcieniami tej samej przestrzeni .

Uzyskanie odpowiedzi nie jest takie proste, dziewczyny mówią My się raz na jakiś czas zastanawiamy co sprawia, że jesteśmy w stanie ze sobą wytrzymać – a następnie uzupełniają Zawsze jesteśmy zagrożone tym, że się rozstaniemy
Finalnie okazuje się, że już na samym początku umówiły się co do naczelnych wartości, a raczej zachowań, które będą stanowić dla nich zawsze centrum i do których będą się odwoływać w chwilach kryzysu, są to: odwaga, pasja i refleksja. Na pewno pomaga im też to, że są piękne, mądre, twórcze i szalone.
Poznałam dziewczyny w Radio Medium Publiczne latem ubiegłego roku i na początku za nic nie umiałam zapamiętać, która z nich to Agnieszka, a która Monika. Roboczo nazwałam je Narwaniec i Filozofka. Narwańcem nazwałam Monikę Rak, natomiast Filozofką Agnieszkę Małgowską. Mimo różnych na pierwszy rzut oka temperamentów mają wiele wspólnego, na pewno to, że są feministkami i twórczyniami teatralnymi, które ukończyły WOT na Akademi Teatralnej oraz Gender Studies.
Monika jest aktorką, autorką dramatów i realizatorką autorskich filmów, videoartów, zajmuje się też grafiką, fotografią i maluje.
Agnieszka jest reżyserką, trenerką teatralną, pisze scenariusze teatralne i filmowe, uczy literatury i świetnie odnajduje się w roli koordynatorki projektów.
Natomiast mnie najbardziej interesuje, co takiego robią i jak to robią, że zamiast się pozabijać ciągle realizują kolejne projekty i ciągle widać ich miłość.

p.s. Uwaga!!! W trakcie audycji, trzy baby, cztery razy śmieją się symultanicznie w niebogłosy!

Więcej na temat działań Damskiego Tandemu Twórczego możesz dowiedzieć się klikając w poniższe linki:

Damski Tandem Twórczy
Teatr Lesbijski
33 sztuka
L.Poetki – film dokumentalny
Damski Tandem Twórczy – Video

Jak zrobić błąd w pracy i dobrze obejść się ze sobą i z otoczeniem?

Kto ma winę, ten ma władzę. Koniec i kropka.

Nie należy oddawać innym swoich błędów, są nasze i tylko nasze.

W dodatku umiejętne obejście się z nimi może nam pomóc w budowaniu autorytetu i wiarygodności.

Dlatego jak coś koncertowo schrzanię, to nie szukam nabywcy czy opiekuna dla wykwitów mojej niefrasobliwości tylko dzielnie niańczę je sama.

Polecam.

Jak wygląda żywot współczesnej studentki?

Czy studia są oddechem przed dorosłością czy pełnoetatową pracą?

Ja skończyłam studia oraz studenckie życie dziesięć lat temu.

Oczywiście wracam do tych czasów w sentymentalnych podróżach i z rozrzewnieniem wspominam beztroskę oraz hulaszczy tryb życia.

Nie mogę się nadziwić jak to możliwe, że tyle w tej materii się zmieniło.

W moim odczuciu dzisiejsze studiowanie niczym nie różni się od codziennej pracy, o tym jak wygląda to z perspektywy zainteresowanych opowiedziała mi Joanna Goryszewska.

Raz gorąco, raz zimno, czasem słońce, czasem grad. Dodatkowo problemy z koncentracją, rozdrażnienie, przeziębienia, przemęczenie i ogólny spadek formy. W takim stanie przeważnie witam wiosnę. Oczywiście cieszę się, że nareszcie wychodzę z pracy i dalej świeci słońce, ale radość najczęściej zakłuca wiatr, który prawie urywa mi głowę. Ponieważ jestem bardzo podatna na działanie zapachów, zapytałam specjalistkę od aromaterapi Monikę Jucewicz jak mogę sobie pomóc przejść przez obecną aurę.

Dowiedziałam się, że:
– olejek geraniowy i grejpfrutowy działają odświerzająco i orzeźwiająco
– olejek rozmarynowy działa odmładzająco na skórę i wspomaga koncentrację oraz twórcze myślenie i kreatywność
– olejek z eukaliptusa ma działanie pobudzające, antyseptyczne i udrażnia oddychanie
– olejek pomarańczowy otwiera na świat i pobudza chęć życia
oraz, że nie ma to jak automasaż
Jeśli chcesz dodatkowej konsultacji z Moniką możesz napisac do niej przez facebooka

Jak przygotować się do rocznej oceny i napisać cv bez paniki,

w pełni uwzględniając nasze osiągnięcia i umiejętności.

Można? Można.

Tylko trzeba zacząć teraz.

Ty wieśniaku! Ale wiocha! Wieśniackie!

Dlaczego wiejskie pochodzenie i wiejskość kojarzy nam się z głupotą, złym gustem, biedą i zaściankowym sposobem myślenia? Większość z nas ma wiejskie korzenie, ale mało kto potrafi mówić o tym bez wstydu. A już na pewno mało kto potrafi o tym opowiadać tak jak Olga Żmijewska, kulturoznawczyni, tłumaczka, emigrantka, która żyje w szpagacie między europejskimi metropoliami, a swoją Małą Ojczyzną w Idzbarku.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, odwiedź bloga Olgi klikając na Zdrowy Wieśniak

Pozostałe aktywności twórcze i zawodowe Olgi poznasz na stronie Crystal Palace Productions

Jestem Charlotte na złość tym wszystkim, którzy traktują drag queens jako pośmiewisko, działające na szkodę społeczności LGBT+

Fajnie się przebrać za babę, pomalować się i przez chwilę być pięknym. Nie dziwię się, że na facetów mówi się brzydka płeć – mówi Daniel Michalski, który jako Charlotte na scenie jest już ponad osiem lat. Postać barwnej, niepokornej i odważnej drag queen, aktywistki i performerki traktuje jako queerowe alter ego i oderwanie od rzeczywistości, która obecnie w Polsce jest bardzo szara i brakuje jej koloru

 

Wiosna często oznacza bolesną konfrontację z tym co zrobiliśmy z naszym ciałem podczas zimy. Nie każdy przygotowywał się do maratonu i jadł pięć niskotłuszczowych posiłków dziennie. Ci z nas, którzy cieszyli się świąteczną biesiadą i radośnie dogadzali sobie w zimowe wieczory nie od razu muszą przechodzić na smutną, nudną i drakońską dietę, aby poczuć się lżej. Jestem zdecydowaną zwolenniczką mniej radykalnych rozwiązań takich jak kuracja aloesem. Okazuje się, że to naprawdę działa! Tylko ważne, aby wybrać odpowiednio przygotowany i certyikowany miąższ. O tym jak to zrobić opowie pasjonatka i promotorka zdrowego stylu życia, Katarzyna Bester.

Jesli chcesz dowiedzieć się więcej, kliknij tu Aloesowe Centrum Zdrowia i Urody

Czy istnieje społeczny przykaz jak powinna wyglądać żałoba?

Co się czuje gdy nagle umiera bliska osoba? Co robi z nami rozpacz? Czy istnieje społeczny przykaz jak powinna wyglądać żałoba? Kiedy wraca sen? Po jakim czasie jest się zdolnym do doświadczania i przeżywania radości? Czy możliwe jest zmieścić w sobie ból i radość jednocześnie?

 

Biegnącą z wilkami Clarissy Pinkoli Estes przeczytałam dwa razy, za pierwszym razem nie wiele z niej zrozumiałam, ale od razu poczułam zachwyt i szacunek jakim autorka darzy wilki. Z zainteresowaniem oglądałam filmy dokumentalne, które pokazywały ich życie w naturze. Nigdy nie odważyłam się wybrać do lasu i szukać ich śladów, dlatego z tak dużym zainteresowaniem wysłuchałam historii Anny Maziuk, dziennikarki niezależnej, publikującej m.in. w Wysokich Obcasach, Polityce, Zwierciadle, Focusie i przyrodniczki z zamiłowania, która wie jak podążać po wilczym tropie i potrafi opowiadać o tym z ogromną pasją.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o wilkach, możesz przeczytać o nich w artykułach Ani klikając w poniższe tytuły
Wilki z Polski ruszają na zachód
Rzeczpospolita myśliwska w natarciu na rezerwaty
Biegnące z wilkami: Często to właśnie kobiety zajmują się badaniami nad dużymi zwierzętami
Na tropie dzikiego zwierza w Karpatach

– Piekło to inni – pisał Jean-Paul Sartre i na pewno miał swoje powody. Ja też czasami mam dosyć bycia w ciągłej interakcji i w ciągłym kontakcie z ludźmi. Ale tylko czasami, bo tak naprawdę uwielbiam swoją pracę i nie bardzo wyobrażam sobie wykonywanie jej w odosobnieniu. Długo szukałam sposobu na poukładanie sobie relacji, tak aby czerpać z nich siłę, energię i doświadczenie. Zastanawiałam się co mogę zrobić, żeby się nie wściekać i nie tracić energii. Aż pewno dnia trafiłam na szkolenie do Oli Potykanowicz, a potem przeczytałam książkę Głaskologia. Faktyczne reguły motywowania i rozumienia motywacji Miłosza Brzezińskiego i stał się cud.

Przyczyną samobójstw jest depresja, która wywodzi się z nie przeżytej straty.

Prasa regularnie donosi o kolejnych przypadkach samobójstw wśród dzieci. Statyski z roku na rok rosną, i to jest straszne. Co te dzieci czują? Dlaczego nie umieją poprosić o pomoc? Co można dla nich zrobić będąc rodzicem, opiekunem, nauczycielem, babcią?

Słuchać i być obecnym

Pytam Aleksandrę Goryszewską, która od lat pracuje z dziećmi i młodzieżą z problemami emocjonalnymi oraz ich rodzicami i nauczycielami. Jest także współautorką i współrealizatorką licznych programów profilaktycznych, terapeutycznych i psychoedukacyjnych. Wiele lat prowadziła grupy osobistego rozwoju dla dzieci i młodzieży. Prowadzi szkolenia z zakresu psychologii dotyczące specyfiki okresu dorastania, profilaktyki uzależnień oraz przeciwdziałania skutkom depresji i zapobiegania zachowaniom autodestrukcyjnym.

 

Z zadaniami do wykonania w pracy jest jak z piosenkami, nie można wszystkich puścić jednoczesnie.

A pokusa jest jest wielka, szczególnie kiedy z każdej strony coś lub ktoś nas pogania. Wtedy układam listę przebojów z zadań, które mam do realizacji. Kieruję się prostym i sprawdzonym kryterium wyboru. Bez tego, niezwykle łatwo zwariować.

 

Wrażliwa, uważna, wnikliwa i skupiona, tak najczęsciej wygląda Katka Blajchert, kiedy do niej przychodzę na ciach-ciach.
Po wielu latach strzyżenia na dachach, łąkach, w domach, nad rzeką, na ławce, w galeri i innych przestrzeniach miejskich, stworzyła swoje miejsce w samym centrum Warszawy, w Domu Pod Orłami. Nigdy tak z nikim nie rozmawiałam o włosach.

O tym, że Dorota uwielbia chodzić na Wystawkę, czyli śmietnik miejski, dowiedziałam się w drugim tygodniu naszej znajomości.

Pasja, z jaką opowiadała o kolejnych znalezionych skarbach i metodyczność w działaniu poszukiwawczym, szybko wbudziły moją ciekawość, a następnie podziw dla tej niecodziennej działalności.

Kiedy wyjechałyśmy razem w delegację, bez namysłu zabrałam sprzęt do nagrywania i w zaciszu hotelowym wypytałam Dorotę o najciekawsze historie związane z nadawaniem drugiego życia wyrzuconym przedmiotom.

Ktoś narysował na chodniku cyfrę 6. Z dwóch stron nadchodzą osoby i stają naprzeciwko siebie.

Jedna mówi, że widzi 6, a druga, że widzi 9.

Kto ma rację? Jak długo można się na ten temat spierać?

A może odwiesić na chwilę dumę i przespacerować się na drugą stronę?

W korporacji jest bardzo wiele czynników, na które każdy może patrzeć inaczej i widzieć je zupełnie inaczej niż ja.

Według mnie podróżowanie pomiędzy perspektywą rozmówcy i swoją pozwala skuteczniej i szybciej realizować wspólne projekty i rozwiązywać konflikty.

A może rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady?

Ile razy słyszałam to westchnięcie i ile razy sama tak wzdychałam. Jak na razie wciąż mieszkam w Warszawie i zamiast coś rzucać, to sobie dokładam. Dlatego z zainteresowaniem, podziwem i zazdrością wysłuchałam jak Agnieszka Śnieżko rzuciła stanowisko Konsula RP w Bejrucie, wróciła do Warszawy, kupiła aparat, założyła działalność gospodarczą i robi zawodowo zdjęcia. Teraz może mieszkać wszędzie nawet w Bieszczadach. Bułka z masłem.

Oświetl swoje osiągnięcia, zasługują na to, żeby być widoczne

Jak żyć i przeżyć w korporacji? Chwal się. Zgadzam się, że warto uczyć się na błędach, szczególnie na cudzych, ale według mnie, jeszcze lepiej uczyć się patrząc na sukcesy. Najlepiej swoje, jeśli tylko wystarcza nam śmiałości, aby odpowiednio je zaznaczyć. Czy można obejrzeć eksponat w nieoświetlonej gablotce muzealnej? Czy można czerpać siłę i inspirację z przemilczanych osiągnięć?